تخمین دوز جذبی ناشی از رادیوداروی mdp-۹۹mtc در بیماران تحت اسکن استخوان

مقدمه: تخمین صحیح میزان دوز جذبی رادیوداروها در کاربردهای تشخیصی و درمانی در پزشکی هسته ای، به منظور ارزیابی سود و زیان رسیده به بیمار ضروری می باشد. روش mird (medical internal radiation dosimetry)، روشی معمول جهت تخمین دوز جذبی اندام ها از گسیل کننده های پرتوی داخلی است. هدف از انجام این مطالعه، تخمین دوز جذبی اندام ها ناشی از رادیوداروی mdp- 99m tc ( 99m tc-methylene diphosphonate) در بیماران تحت اسکن استخوان بود. روش ها: این مطالعه بر روی 22 بیمار که به بخش پزشکی هسته ای بیمارستان شهید چمران اصفهان جهت بررسی متاستاز استخوانی مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. پس از تزریق رادیوداروی mdp- 99m tc از بیماران در زمان های 10، 60، 90 و 180 دقیقه پس از تزریق رادیودارو، اسکن گرفته شد. با استفاده از روش تلفیق نماها (به کارگیری روش تصحیح متداول حذف زمینه)، مقدار اکتیویته ی جذب شده در هر یک از اندام ها به دست آمد. سپس دوز جذبی آن ها با استفاده از روش mird محاسبه شد. یافته ها: میزان دوز جذبی ناشی از تزریق رادیوداروی mdp- 99m tc برای استخوان، مثانه و کلیه ها با استفاده از روش متداول حذف زمینه، به ترتیب برابر 04/0 ± 13/0، 01/0 ± 08/0 و 00/0 ± 02/0 راد بر میلی کوری بود. نتیجه گیری: مقادیر دوز به دست آمده از روش تصحیح متداول حذف زمینه، تطابق خوبی با مقادیر استاندارد گزارش شده در گزارش 13 کمیته ی mird دارد.